ในค่ำคืนที่ฝนหล่นโปรยปราย
ฉันทอดกายลงร่างกลางสายฝน
ให้สายน้ำเย็นหยดร่วงรดตน
ล้างกมลคนช้ำให้ฉ่ำใจ
บนถนนที่ชุ่มรายรุมล้อม
เสียงขับกล่อมกบเขียดละเมียดไหว
ดังระงมคลื้นเคลงมิเกรงใคร
ที่ฤทัยเจียนขาดจากพลาดรัก
หยดน้ำฝนปนเคล้าเข้านัยตา
ไหลลงบ่าท่วมท้นคนอกหัก
ให้น้ำฝนท่วมใจไปสักพัก
อาจถอนรักที่ฝังหยั่งรากใจ
คนเผาถ่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น