๐ ร่ำเมรัยใต้แสงจันทร์ ๐

คืนฟ้าหม่นทนเหงาใต้เงาแสง
จันทร์สีแดงสาดส่องร่องเมฆหนา
เป็นริ้วรอยดั่งเลือดเชือดเมฆา
ไยหนอฟ้าช่างหม่นคนเหงาใจ
รินสุราราดรดกดดวงจิต
หวังปกปิดรอยช้ำระกำไหม้
มีสุราเป็นเพื่อนไม่เหมือนใคร
เคยบ้างไหมมันทำช้ำดวงแด
ฟ้าก็หม่นคนก็เหงาเข้ากันนัก
ยากจะหักใจล้างกลางดวงแข
ร่ำสุราลืมรักพักใจแคร์
ขอเพียงแค่เมาเมาเคล้าแสงจันทร์

คนเผาถ่าน

วันที่ฝนตก ...

ในค่ำคืนที่ฝนหล่นโปรยปราย
ฉันทอดกายลงร่างกลางสายฝน
ให้สายน้ำเย็นหยดร่วงรดตน
ล้างกมลคนช้ำให้ฉ่ำใจ
บนถนนที่ชุ่มรายรุมล้อม
เสียงขับกล่อมกบเขียดละเมียดไหว
ดังระงมคลื้นเคลงมิเกรงใคร
ที่ฤทัยเจียนขาดจากพลาดรัก
หยดน้ำฝนปนเคล้าเข้านัยตา
ไหลลงบ่าท่วมท้นคนอกหัก
ให้น้ำฝนท่วมใจไปสักพัก
อาจถอนรักที่ฝังหยั่งรากใจ

คนเผาถ่าน

โลโก้ตระกูล.....ออกแบบโดยคนเผาถ่าน